Ford Mustang – amerykański samochód osobowy typu pony car produkowany od 1964 roku. Pierwszy egzemplarz zaprezentowano 17 kwietnia 1964 roku w Nowym Jorku. Transmisja telewizyjna premiery została wyemitowana przez trzy amerykańskie stacje telewizyjne 19 kwietnia tego samego roku. Produkcję pojazdu rozpoczęto 9 marca od białego kabrioletu z czarnymi elementami wystroju, który zjechał z linii produkcyjnej wDearborn w stanie Michigan.
Na początku lat 60. XX wieku jedynym samochodem sportowym produkowanym w Stanach Zjednoczonych był Chevrolet Camaro. Jego wysoka cena odstraszała potencjalnych klientów o niskich i średnich dochodach. Produkowany od 1955 roku Ford Thunderbird stał się autem luksusowym, ale nie szybkim i dynamicznym, a sportowe auta sprowadzane z Wielkiej Brytanii sprzedawały się dość dobrze. Jednocześnie pierwsze pokolenie ludzi urodzonych tuż po drugiej wojnie światowej (tzw. "baby-boomers") osiągało w połowie lat 60. dorosłość i poszukiwało swojego pierwszego auta – niewielkiego, a jednocześnie o sportowym charakterze. więc Ford postanowił wprowadzić do produkcji swój samochód sportowy.
Skoro już było wiadomo, że powstanie nowy samochód, potrzebował on nazwy i charakterystycznego, rozpoznawalnego symbolu. Pomysły na nazwy były różne. Samochód miał nazywać się: T-5, Cougar, Aventura, Allegro, Stiletto, Turino, Torino, a nawet XT-Bird. Niektóre z tych nazw posłużyły później jako nazwy innych modeli samochodów z koncernu Forda.
Samochód miał być kierowany głównie dla ludzi młodych, więc było potrzebne coś, co symbolizuje wolność i nieskrępowanie, a jednocześnie siłę. Symbolem takim stał się mustang – dziki końz prerii Ameryki Północnej. Pośrednim powodem nadania takiej nazwy był też fakt, że czołowy projektant wozu – John Najjar – był wielkim fanem myśliwca P-51 Mustang z okresu II wojny światowej. Jednocześnie powstało charakterystyczne logo Mustanga – galopujący koń na tle czerwonych, białych i niebieskich pasków symbolizujących Stany Zjednoczone i amerykańskie korzenie.
W roku 1962 jeden z menedżerów Forda, Donald N. Frey wpadł na pomysł stworzenia całkowicie nowego auta. Pomysł poparł główny menedżer Forda, Lee Iacocca. W roku 1962 i 1963 powstały zatem dwa prototypy, które wyznaczyły drogę pod ostateczny wygląd Forda Mustanga.
Pierwszy prototyp Forda Mustanga z 1962 roku w Muzeum Henry'ego Forda w Dearborn
Pierwszy prototyp – Mustang 1 (znany też jako T-5) został zaprezentowany podczas wyścigów U.S. Grand Prix w miejscowości Watkins Glen w październiku 1962 roku. Kierowcy Dan Gurney i Stirling Moss przejechali samochodem na zmianę kilka okrążeń z dużą prędkością, by zademonstrować jego możliwości. Mustang 1 rozwinął prędkość 207 km/h (115 mil na godzinę) i przejechał ćwierć mili w 18,2 s. Mustang I był dwumiejscowym roadsterem z silnikiem V4 umieszczonym pośrodku o pojemności 2,0 litra. Silnik miał moc 90 koni mechanicznych i był chłodzony przez dwa wentylatory ulokowane we wlotach powietrza tuż przed tylnymi kołami. Pokrycie zostało wykonane ze sprasowanych blach aluminiowych przytwierdzonych do rurowego podwozia. Dwuosobową kabinę pasażerską przed wiatrem chroniła jedynie niewielka owiewka, a kierowca miał do dyspozycji najpotrzebniejsze instrumenty i 4-biegową przekładnie manualną, która przekazywała napęd na tylną oś.
Prototyp tworzyło trzech ludzi: inżynier Herb Misch, stylista Gene Bordinant i Roy Lunn, planista. Samochód został zaprojektowany w ciągu 21 dni.
W roku 1963 został wprowadzony kolejny prototyp – tym razem nazywał się Mustang II. Jego wygląd odróżniał się znacząco od poprzedniego prototypu – był to teraz pojazd czteromiejscowy z silnikiem umieszczonym z przodu. Pod względem konstrukcji i danych technicznych był bardzo podobny do modelu seryjnego produkowanego w roku 1964. Nadwozie samochodu zostało zaprojektowane w studiach projektanckich Lincoln-Mercury. Ford Mustang numer 2 został wyposażony w twardy, ręcznie zdejmowany dach z włókna szklanego, dzięki czemu już w 1963 roku fani motoryzacji mogli poczuć przedsmak Mustanga cabrio. Prezentowany koncept został zbudowany na bazie modelu Falcon, a z przodu zainstalowano 4,7-litrowy motor benzynowy w układzie V8, który generował około 270 KM. Moc pochodząca z silnika była przekazywana na tylne koła za pomocą 4-biegowej przekładni manualnej.
- Ford Mustang shooting brake[3]
Pierwszy pomysł na zbudowanie Mustanga z nadwoziem typu shooting brake zrodził się już w latach 60. Powstałe wtedy auto nie było stworzone przez Forda. Jego wykonanie koncern po cichu zlecił włoskiej firmie Intermeccanica. Nie wiadomo, czy pojazd przetrwał do tej pory. Pozostały jedynie zdjęcia z okładki magazynu Car and Driver z 1966 roku. Joe Kamp podjął się rekonstrukcji tej maszyny z użyciem oryginalnych części Forda.
Mach III bazował techniczne i stylistycznie na seryjnym samochodzie, który miał dopiero wejść do produkcji. Po dość kanciastym i mało sportowo wyglądającym poprzedniku Amerykanie postawili na obłe linie. Mustang Mach III był jeżdżącym – i to bardzo szybko – prototypem. Do napędu posłużył widlasty 8-cylindrowy (a jakże) silnik z dwoma wałkami rozrządu w każdej głowicy i czterema zaworami na każdy cylinder. Technicznie ta konstrukcja o lata świetlne wyprzedzała silniki GM i Chryslera. 4,6-litrowiec miał do pomocy sprężarkę mechaniczną. Tak wyposażony agregat rozwijał moc 457 KM przy 5000 obr./min, a jego maksymalny moment obrotowy wynosił 597 Nm przy 4500 obr./min. Dzięki niewielkiej, wynoszącej 1360 kg masie własnej Mustang Mach III setkę osiągał w 4,5 s. Prędkość maksymalna została ustalona na 289 km/h.
Pomiędzy 9 marca a początkiem kwietnia 1964 roku Ford wyprodukował 8160 egzemplarzy Mustanga. Chodziło o to, żeby każdy dealer Forda w Stanach Zjednoczonych miał przynajmniej jednego Mustanga w swoim salonie samochodowym. Przygotowano też ogromną kampanię reklamową, zakrojoną na praktycznie wszystkie ówcześnie dostępne media. 16 kwietnia, dzień przed oficjalną premierą Mustanga, w amerykańskiej telewizji została wyemitowana reklama samochodu. Obejrzało ją ponad 29 milionów osób. Następnego dnia pojawiły się reklamy samochodu w 2500 gazetach i czasopismach. Najważniejsze krajowe dzienniki oraz niektóre zagraniczne gazety zamieściły artykuł dotyczący premiery nowego auta.
Pomysł chwycił: W ciągu pierwszego dnia sprzedaży zostało złożonych 22 tysiące zamówień na nowe Mustangi. W ciągu pierwszego weekendu salony samochodowe odwiedziło 4 miliony Amerykanów. W cztery miesiące sprzedano 100 tysięcy samochodów, a 16 kwietnia 1965, w rok po premierze, w Kalifornii sprzedano Mustanga numer 418 812. W marcu 1966 roku z taśmy produkcyjnej zjechał milionowy Mustang.
Dostosowanie do potrzeb klienta[edytuj | edytuj kod]
Ford Mustang zawdzięcza swój sukces i dobre dochody dla firmy szerokiej gamie części i akcesoriów, które kupujący mógł dostosować do swoich potrzeb. Było to jedno z pierwszych aut z tak szerokimi możliwościami wyboru dodatkowego wyposażenia (pierwszy w tej branży był Pontiac). Dzięki dodatkowym opcjom cena samochodu w zależności od liczby wybranych dodatków rosła o kilkaset dolarów, dzięki czemu Mustang stał się dochodowy zarówno dla dealera, jak i producenta.
Dodatków do wyboru było bardzo wiele. Poczynając od wyboru czterostopniowej manualnej skrzyni biegów lub trzystopniowej automatycznej skrzyni biegów, poprzez różne wersje silników (np. wprowadzony w czerwcu 1964 silnik K-Code o mocy 271 KM), pakiety z usztywnionym zawieszeniem, szersze opony, aż po elementy wystroju i służące komfortowi, np. klimatyzacja, winylowy dach, różne wzory kołpaków i felg, oraz montowane w samochodzie radio.
Konkurencja Ford Motor Company – firmy American Motors Corporation, General Motors i Chrysler Corporation nie były przygotowane na nadejście takiego samochodu jak Ford Mustang. U Chryslera konkurencją dla Mustanga mógł stać się Plymouth Barracuda o podobnym typie nadwozia. GM produkował podobny samochód o sportowym charakterze z silnikiem umieszczonym z tyłu – Corvair Monza. Jednak Monza nie sprzedawała się tak dobrze m.in. ze względu na to, że posiadała tylko sześciocylindrowy silnik, podczas gdy Mustang oferował już silnik ośmiocylindrowy. Dopiero w roku 1967 GM zdołało wprowadzić na rynek dwa nowe auta: Chevrolet Camaro i Pontiac Firebird. Nawet firmy Lincoln-Mercury postanowiły stworzyć podobne auto, czego wynikiem był Mercury Cougar (taką nazwę miał nosić Mustang jeszcze przed premierą). W roku 1968 AMC wprowadziło model Javelin, a w dwa lata później dwumiejscowy AMX.
| |
| Ford Mustang |
Ford Mustang Convertible z 1965 roku |
| Producent |
Ford Motor Company |
| Zaprezentowany |
17 kwietnia 1964 |
| Okres produkcji |
9 marca 1964 – 1973 |
| Miejsce produkcji |
Stany Zjednoczone Dearborn,Michigan; San Jose, Kalifornia;Metuchen, New Jersey
Wenezuela, Valencia
Meksyk, Meksyk |
| Następca |
Ford Mustang II |
| Dane techniczne |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowy hardtop
2-drzwiowy kabriolet
2-drzwiowy fastback
2-drzwiowe coupe |
| Silniki |
2,8 105 KM
3,3 115 KM
3,3 120 KM
4,1 95 KM
4,1 98 KM
4,1 145 KM
4,1 155 KM
4,3 V8 164 KM
4,7 V8 195 KM
4,7 V8 200 KM
4,7 V8 225 KM
4,7 V8 271 KM
4,9 V8 136 KM
4,9 V8 140 KM
4,9 V8 210 KM
4,9 V8 230 KM
4,9 V8 290 KM
5,8 V8 168 KM
5,8 V8 177 KM
5,8 V8 240 KM
5,8 V8 250 KM
5,8 V8 266 KM
5,8 V8 277 KM
5,8 V8 280 KM
5,8 V8 285 KM
5,8 V8 290 KM
5,8 V8 300 KM
5,8 V8 330 KM
6,4 V8 270 KM
6,4 V8 320 KM
6,4 V8 325 KM
7,0 V8 335 KM
7.0 V8 370 KM
7,0 V8 375 KM |
| Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa manualna
3-biegowa automatyczna |
| Rodzaj napędu |
tylny |
| Długość |
1964-1966: 4610 mm
1966-1968: 4660 mm
1968-1970: 4760 mm
1970-1973: 4810 mm |
| Szerokość |
1964-1966: 1730 mm
1966-1968: 1800 mm
1968-1970: 1820 mm
1970-1973: 1880 mm |
| Wysokość |
1964-1966: 1300 mm
1966-1968: 1310 mm
1968-1970: 1280 mm
1970-1973: 1270 mm |
| Rozstaw osi |
1964-1970: 2700 mm
1970-1973: 2800 mm |
| Masa własna |
1109 – 1610 kg |
| Liczba miejsc |
2 |
| Dane dodatkowe |
Modele
bliźniacze |
Shelby GT500 |
| Pokrewne |
Ford Falcon
Mercury Cougar |
 Multimedia w Wikimedia Commons |
Ford Mustang GT z 1966 roku
Ford Mustang Boss 302 z 1970 roku
Ford Mustang Mach I 351 z 1973 roku
Ford Mustang Shelby GT-500 z 1967 roku
Ford Mustang Shelby GT-350 z 1965 roku
Ford Mustang Convertible z 1965 roku
Silnik Mustanga Shelby GT500 KR z 1968 roku
Ford Mustang I został wprowadzony na rynek w kwietniu 1964 roku. Samochód został zbudowany na bazie modelu Falcon. Pierwsza wersja Mustanga miała praktycznie takie same wymiary jak Falcon. Wiele części Mustanga pochodziło z modeli Falcon i Fairlane. W roku 1965 nastąpiły niewielkie zmiany zewnętrzne, jak np. zmiana gamy kolorów karoserii oraz wnętrza, oraz kilka zmian konstrukcyjnych, jak wprowadzenie nowych silników, mocniejszych niż w roku 1964. W roku 1965 pojawił się też pakiet GT, oferujący usztywnione zawieszenie, czterostopniową skrzynię biegów, mocniejszy silnik oraz zmiany w wyglądzie zewnętrznym nadające autu bardziej sportowy charakter. 1965 był to też rok pojawienia się pierwszego Mustanga przerobionego w firmie Shelby – dostosowanego do potrzeb wyścigów Shelby GT350, który miał bardziej sportowy charakter niż zwykły Mustang. W 1966 roku zachodzą niewielkie zmiany zewnętrzne, głównie w wyglądzie atrapy chłodnicy. Samochód zostaje też wyposażony w mocniejszy silnik oraz powiększa się gama dodatkowych akcesoriów (jest ich teraz 70). Auto zostało nieco poszerzone i wydłużone, przez co wnętrze staje się bardziej obszerne.
Pojazd przeszedł modyfikacje w latach: 1966, 1969 oraz 1971.
Wyprodukowano ponad 1,5 miliona egzemplarzy pierwszej generacji Mustanga. W plebiscycie naEuropejski Samochód Roku 1965, samochód zajął 3. pozycję (za Austinem 1800 i Autobianchi Primula)[5].
Lista modeli silników:
- 170CiD R6 101KM
- 200CiD R6 120KM
- 260CiD V8 164KM
- 289CiD V8 200KM
- 289CiD V8 210KM
- 289CiD V8 225KM
- 289CiD V8 271KM
- 390CiD V8 320KM
28 sierpnia 1968 roku Ford zaprezentował nowego Mustanga na rok 1969. Tym razem samochód przeszedł gruntowny facelifting. Metalowa, chromowana atrapa chłodnicy została zastąpiona przez nową, czarną i wykonaną z plastiku. Logo Mustanga nie było już umieszczone pośrodku, tylko po stronie kierowcy i było mniejsze. Boczne i tylne linie nadwozia zostały wygładzone, tylna ściana wraz z szybą opadała łagodnie aż do punktu styku z tylnymi światłami. Z przodu zostały zamontowane poczwórne światła: 2 wewnątrz atrapy chłodnicy i 2 poza nią. Maska przypominała nieco swym wyglądem literę V, co było podkreślone przez wlot powietrza umieszczony na masce. Zmianie uległ też napis MUSTANG, a szyby zostały powiększone i rozszerzone, co umożliwiło lepszą widoczność.
W tym okresie powstały trzy wersje Mustanga: Mach 1, Boss 302 oraz Boss 429. Boss 429 był autem stworzonym dla celów wyścigów NASCAR. Było to auto wyposażone w silnik V8 o pojemności 429 cali sześciennych (7 litrów) i o mocy 375 KM. Prawdopodobnie wybudowano tylko 1300 sztuk tego auta. Był to chyba najszybszy i najdroższy swego czasu Mustang. Boss 302 miał być połączeniem siły "muscle cara" ze zwrotnością samochodu sportowego. Był on najczęściej napędzany 290-konnym silnikiem V8 o pojemności 302 CI (4,94 litra) i posiadał czterostopniową manualną skrzynię biegów. Boss 302 określany był mianem "auta, którym GT-350 powinien był być". Wyprodukowano tylko niecałe 9000 egzemplarzy tych samochodów. W roku 1970 przyszła kolejna zmiana w wyglądzie Mustanga – galopujący koń pojawił się znów pośrodku chłodnicy. Atrapa chłodnicy została powiększona, liczbę przednich reflektorów zredukowano do dwóch, które mieściły się w atrapie chłodnicy. Po bokach atrapy znajdowały się podwójne otwory imitujące wloty powietrza. W roku 1970 został też wprowadzony model Mach 1, który był najwygodniejszy z trzech modeli Mustanga produkowanych w tym czasie. W wyposażeniu pojawiła się też klimatyzacja, która spowodowała spadek sprzedaży Mustangów kabrioletów prawie o połowę. Jest to też rok zerwania współpracy firm Ford i Shelby.
Lista modeli silników:
- 200CiD V6 115KM
- 200CiD V6 120KM
- 250CiD V6 155KM
- 302CiD V8 220KM
- 302CiD V8 290KM (Boss 302)
- 351CiD V8 250KM
- 351CiD V8 290KM
- 351CiD V8 300KM
- 390CiD V8 320KM
- 428CiD V8 335KM (CobraJet)
- 428CiD V8 335KM (CobraJet-R)
- 429CiD V8 375KM (Boss 429)
W tych latach nastąpił schyłek klasycznych Mustangów wyposażonych w duże silniki V8. Sam samochód jeszcze bardziej urósł, przez co modele produkowane w tych latach były największymi Mustangami, jakie były kiedykolwiek produkowane. Jednocześnie następowało obniżenie mocy dostępnych silników i dostosowanie do nowych norm dotyczących emisji spalin. Wygląd Mustanga w 1971 roku uległ zmianie profilu nadwozia i wielu elementów wystroju auta. Charakterystycznym elementem był łagodnie opadający przód i tył. Producenci chcieli, by Mustang wciąż pozostał sportowy i agresywny, jednak utrudniały to coraz bardziej rygorystyczne reguły emisji spalin i ochrony środowiska. Dlatego postanowiono położyć większy nacisk na wygląd i wygodę. Ta forma nadwozia pozostała niemal niezmieniona do roku 1973, kiedy to wszedł kolejny przepis dotyczący zderzaków – Mustang z 1973 roku musiał mieć większe zderzaki, przez co jeszcze podniosła się jego masa. Również w 1973 roku Ford porzucił produkcję kabrioletów – nie powstawały one aż do roku 1983. Wiadomość o zaprzestaniu produkcji kabrioletów spowodowała wzrost sprzedaży o 5700 aut.
Lista modeli silników:
- 250 CiD 1V V6 98KM
- 250 CiD 1V V8 99KM
- 250 CiD 2V V6 145KM
- 302 CiD 2V V8 140KM
- 302 CiD 2V V8 141KM
- 302 CiD 2V V8 210KM
- 351 CiD 2V V8 177KM
- 351 CiD 2V V8 240KM
- 351 CiD 4V V8 330KM (Boss)
- 351 CiD 4V V8 266KM (CobraJet)
- 351 CiD 4V V8 275KM
- 351 CiD 4V V8 280KM (CobraJet)
- 351 CiD 4V V8 285KM
- 429 CiD 4V V8 370KM (CobraJet)
- 429 CiD 4V V8 375KM (CobraJet R)
- Shelby Mustang:
- GT-350
- GT-350H
- GT-500
- GT500 Supersnake (1 sztuka)
- Shelby Europa – 1971 (14 sztuk)
- Indy Pace Car – Safety Car na Indy 500 w 1964 i 1965 roku
- Player's Special Edition – 1965
- T-5 – 1965
- Anniversary Gold Edition – 1965
- High Country Edition – 1966 (wersja dostępna jedynie w Kolorado)
- Sprint 200 Special – 1966
- Eleanor – 1967
- GTA – 1967
- Stallion – 1967 (8 sztuk)
- Bullitt – 1968 (2 sztuki)
- Califronia Special – 1968
- Color of the Month – 1968
- Shelby GT500 Police Interceptor – 1968
- Shelby GT500-KR – 1968
- GT 390 – 1968
- Grande – 1969
- Mach 1 – 1969
- Boss 302 – 1970
- Boss 429 – 1970
- Gragger – 1970
- Twister Special – 1970
- Boss 351 – 1971
- Unique Performance GT500E Eleanor – 2002
Tył Mustanga Cobra II z 1977 roku
Połowa lat 70. w Stanach Zjednoczonych wymusiła zmianę stylu życia – a co za tym idzie, również samochodów. Nadszedł kryzys paliwowy, inflacja wynosiła 12%. Dodge zaprzestał produkcji modeluChallenger, zakończono również produkcję samochodu Plymouth Barracuda. General Motors niemal porzuciło produkcję modeli Camaro i Firebird. Do przepisów dotyczących emisji spalin dołączyło ograniczenie prędkości do 55 mil na godzinę. Aby Mustang przetrwał, musiał być zupełnie zmieniony – czasy ogromnych, dużo palących samochodów z wielkimi silnikami minęły.
Pojawił się więc Mustang II – mniejszy i lżejszy, z mniejszymi silnikami. Nowy Mustang posiadał całkowicie nowy wygląd i lepsze właściwości jezdne. Spalał też mniej paliwa niż modele z poprzednich lat. Na początku dostępny był w dwóch wersjach nadwozia – dwudrzwiowy hardtop i trzydrzwiowy hatchback. Zmieniły się przez to proporcje Mustanga II, pozostał za to charakterystyczny wygląd atrapy chłodnicy. Na początku były oferowane dwa silniki: czterocylindrowy o mocy 88 KM i sześciocylindrowy o mocy 105 koni mechanicznych. W późniejszych latach weszły nieco mocniejsze jednostki, posiadające moc od 122 do 140 KM. W 1974 roku wprowadzono też modele Ghia, wyróżniające się wygodą i wykończeniem. Wyprodukowano 385,993 egzemplarzy. Mustang II otrzymał też tytuł Car of the Year od magazynu Motor Trend. W 1976 roku wprowadzono specjalny model Cobra II, który miał być nawiązaniem do modelu Shelby Mustang GT350 – przez charakterystyczne paski biegnące przez całą długość samochodu oraz dodatki uatrakcyjniające wygląd. W roku 1977 dla modeli z nadwoziem fastback wprowadzono specjalne dachy typu targa. Na przestrzeni lat producenci wprowadzali coraz to nowe wersje nadwoziowe, by sprostać wymaganiom i gustom klientów.
Mimo to modele z tego okresu zostały uznane za najgorsze i najmniej udane Mustangi, jakie kiedykolwiek powstały.
Ciekawostka: W 1976 roku Volkswagen Golf pobił rekord sprzedaży Forda Mustanga. 1 milion egzemplarzy Mustanga rozeszło się w ciągu 36 miesięcy. Golfowi zajęło to 31 miesięcy.
Lista modeli silników:
- 140 CiD (2.3L) R4 88KM 8V
- 140 CiD (2.3L) R4 92KM 8V
- 171 CiD (2.8L) V6 90KM 12V
- 171 CiD (2.8L) V6 103KM 12V
- 171 CiD (2.8L) V6 105KM 12V
- 302 CiD (5.0L) V8 134KM 16V
- 302 CiD (5.0L) V8 139KM 16V
- 302 CiD (5.0L) V8 140KM 16V
Tył Mustanga SVO z 1986 roku
Ford Mustang SVO z 1986 roku
Ford Mustang GT Convertible z 1993 roku
Silnik Mustanga SVO z 1986 roku
Trzecia generacja Mustanga, zwana też "Fox-Body" była bazowana na modelu Fairmont. W 1979 roku powstały dwa rodzaje nadwozia: dwudrzwiowy sedan i dwudrzwiowy hatchback. W nadwoziu można było już zauważyć wyraźne europejskie wpływy – nie było już praktycznie żadnych chromowanych elementów, nadwozie przybrało łagodniejszy, kanciasty kształt, natomiast rozpoznawalny design przodu został porzucony na rzecz łagodnie opadającej plastikowej atrapy i prostokątnych reflektorów. Zbliżony, oszczędny wygląd aut zachował się aż do roku 1993, przez co jeszcze bardziej upodobniły się do samochodów europejskich. Mustang nie przypominał już siebie – nie było nawet galopującego konia – Mercury sprzedawało niemal ten sam model pod nazwą Capri (który przestał być produkowany w roku 1986).
W tym czasie produkowano już mocniejsze silniki niż w połowie lat 70. W latach 1979 – 1981 były wciąż wprowadzane niewielkie zmiany konstrukcyjne. Nie zabrakło oczywiście wersji Ghia (dla modeli coupe) i Cobra (dla hatchbacków – brak spoilerów, nieprawdziwy wlot powietrza na masce). Jednak Mustang z 1979 roku był hitem. Sprzedano aż 369 936 egzemplarzy. W kolejnych latach szło nieco gorzej – wygląd oraz silniki nie zmieniały się zbytnio, sprzedawano coraz mniej egzemplarzy.
W 1982 roku wszystko się zmieniło – Ford wprowadził na nowo model Mustang GT, który otworzył nową erę muscle car'ów. Reklamy w gazetach głosiły: "The Boss Is Back" (Boss – modele Mustanga produkowane w latach 1969-1970). Mustang GT posiadał czterostopniową skrzynię biegów, Silnik V8 Windsor o mocy 157 KM, sportowe opony oraz sztywne zawieszenie. Moc silników modelu GT wzrastała, osiagając szczyt w roku 1987 z wynikiem 225 KM. Niezależnie od modelu GT były produkowane bardziej luksusowe wersje: L, GL i GLX. W 1987 roku nastąpiły poważne zmiany wyglądu, które utrzymały się do roku 1993.
Ford SSP Mustang
Wnętrze Mustanga SVO z 1986 roku
W roku 1992, kalifornijska policja poprosiła Forda o wyprodukowanie serii szybkich i lekkich samochodów policyjnych. Standardowe modele policji – Ford Fairmont oraz modele LTD i Crown Victoria były zbyt ciężkie do ścigania przestępców. W ciągu jedenastu lat (od 1982 do 1993) wyprodukowano 15 000 egzemplarzy tego auta. Mustangi SSP posiadały silnik o mocy 175 koni mechanicznych – nie były zbyt szybkie, lecz dobrze spełniały swoje zadanie.
Lista modeli silników:
- 2.3L R4 88KM 1V
- 2.3L R4 88KM 2V
- 2.3L R4 90KM 2V (Automatic)
- 2.3L R4 105KM
- 2.3L R4 132KM 2V Turbo
- 2.3L R4 145KM Turbo
- 2.3L R4 175KM (SVO motor)
- 2.3L R4 205KM (SVO)
- 2.8L V6 109KM 2V
- 3.3L V6 85KM 1V
- 3.3L V6 91KM 1V (Manual)
- 3.3L V6 94KM 1V
- 3.3L V6 94KM 1V
- 3.8L V6 112KM 2V
- 3.8L V6 120KM 2V
- 3.8L V6 120KM
- 4.2L V8 120KM 2V
- 5.0L V8 140KM 2V
- 5.0L V8 157KM 2V
- 5.0L V8 165KM
- 5.0L V8 175KM 4V
- 5.0L V8 200KM
- 5.0L V8 205KM
- 5.0L V8 210KM
- 5.0L V8 225KM
- 5.0L V8 235KM (COBRA)
- Cobra – 1979
- Indy Pace Car – 1979 (Safety Car na Indy 500)
- Mustang Ghia – 1979
- McLaren M81 – 1980 (10 sztuk)
- SSP – 1982
- 20th Anniversary – 1984
- Saleen – 1984
- SVO – 1984
- Fox – 1987
- ASC McLaren – 1987
- Steeda GT – 1988
- US Mustang – 1988
- Saleen S422 – 1989
- Saleen SSC – 1989
- Saleen SC – 1990
- SVT Cobra – 1993
Ford Mustang SN95 Convertible
Wnętrze Mustanga z 1994 roku
Ford Mustang Sunburst Gold z 2000 roku
Ford Mustang Convertible 40th z 2004 roku
W 1994 nastąpiła kolejna zdecydowana zmiana wyglądu. Nowy model, którego premiera nastąpiła 9 grudnia 1993 oznaczony kodem "SN-95" przedstawiał zupełnie nową jakość – swoim wyglądem nawiązywał do starszych generacji Mustanga, na swoje miejsce powrócił galopujący koń (w latach 80. był tam niebieski znaczek Forda). Nowy design zwrócił uwagę na Mustanga i przywrócił mu popularność. Pełen obłych kształtów i łagodnych zakrzywień, nowy Mustang bardzo się podobał. Moc silników zwiększyła się do 215 koni mechanicznych (podstawowy model wyposażony był w silnik V6 o pojemności 3,8 litra i mocy 150 KM). Również w roku 1994 powstał specjalny model Mustang Cobra Convertible. Posiadał pięciolitrowy silnik V8 o mocy 240 koni mechanicznych. W tym samym roku Mustang otrzymał prestiżowy tytuł Car of the Year od magazynu "Car and Driver". W roku 1996 Mustang po raz kolejny przeszedł facelifting – atrapa chłodnicy otrzymała nowy design, przypominający swym wyglądem plaster miodu. Również tylne światła były ułożone pionowo, a nie poziomo jak w modelach z lat 80. i pierwszej połowy lat 90. Pojawił się specjalny model SVT Mustang Cobra z dużym silnikiem V8 o pojemności 4,6 litra i mocy 305 koni. Rozmiar silnika wymusił nowy wygląd maski z charakterystycznym wybrzuszonym wlotem powietrza. Podobnie jak w dawniejszych latach, klienci mieli wciąż prawo wyboru za dopłatą odpowiednich pakietów i akcesoriów do swojego samochodu, np. Preferred Equipment Package w samochodach typu GT (w skład zestawu wchodziły m.in: klimatyzacja, radio AM/FM, odtwarzacz kaset, ABS, lampy przeciwmgielne, tylny spoiler, sportowe siedzenia). Rok 1998 był zarazem ostatnim rokiem zaokrąglonych kształtów samochodów (ang. "Round Body Mustang").
Lista modeli silników:
- 3.8L V6 150KM
- 4.6L V8 225KM
- 4.6L V8 305KM (Cobra)
- 5.0L V8 215KM
- 5.0L V8 240KM
Rok 1999 to 35. rocznica wprowadzenia na rynek pierwszego Mustanga. Na tę okazję Ford przygotował specjalną wersję samochodu w zupełnie nowej stylistyce "New Edge". Mustang stracił swoje łagodne, zaokrąglone kształty na rzecz ostrych, agresywnych krawędzi, zachowując przy tym aerodynamiczność. Wąskie, halogenowe światła przednie zespolone z kierunkowskazami, większe rury wydechowe oraz elementy karoserii wykonane z tworzyw sztucznych. Model "rocznicowy" posiadał również oznaczenia charakteryzujące 35. rocznicę produkcji. W 2000 roku nie nastąpiły zmiany w wyglądzie zewnętrznym (poza usunięciem rocznicowych oznaczeń z roku 1999). Modele V-6 i GT odróżniały się od siebie tylko tym, że GT posiadał podwójne rury wydechowe.
W roku 2000 pojawiła się również limitowana seria modeli 300 "Cobra R". Była to wersja specjalna, nawiązująca do wyścigów. Cobra R była wyposażona w silnik DOHC o pojemności 5,4 litra i o mocy 385 koni mechanicznych. Samochód był wyposażony w 6-stopniową skrzynię biegów. Ciekawostką było pozbawienie auta takich akcesoriów, jak klimatyzacja, lub tylne siedzenie – by lepiej nawiązać do samochodów wyścigowych. Inne modyfikacje to m.in: siedzenia firmy Recaro, układ wydechowy Borla, zawieszenie Bilstein, amortyzatory Eibach i wiele innych. Cobra R kosztowała 55 845 dolarów i sprzedała się niemal natychmiast.
2001 rok przyniósł kolejną edycję specjalną Mustanga GT o nazwie "Bullitt". Był to współczesny odpowiednik Forda Mustanga GT z 1968 roku, którym jeździł Steve McQueen w filmie "Bullitt". Zawieszenie zostało nieco obniżone, przez co poprawiły się parametry jezdne Mustanga. "Bullitt" wyposażony był też w nowe, pięcioramienne koła, nawiązujące do fastbacka z 1968. Inne elementy wystroju to np. wlot paliwa przypominający te w samolotach, aluminiowe pedały lub aluminiowa gałka skrzyni biegów. Samochód dostępny był w trzech kolorach: niebieski, czarny oraz ciemnozielony (jak Mustang z filmu). Napędzał go silnik o mocy 265 koni mechanicznych. Podobnie jak Cobra R, "Bullitt" był hitem – wszystkie 5000 egzemplarzy zostało sprzedanych bardzo szybko.
Ford Mustang z roku 2002 dostępny był wraz z systemem audio Visteon Mach 1000. System miał moc ponad 1100 watów. W skład zestawu wchodziło m.in, sześć 85-watowych subwooferów oraz odtwarzacz CD ze zmieniarką na 6 płyt CD z możliwością wymiany na odtwarzacz MP3. W ciągu następnych lat pojawiło się jeszcze kilka edycji limitowanych:
- Ford Mustang Mach 1 – seria limitowana z 2003 roku
Mach 1 wyposażony był w silnik DOHC o mocy 305 koni mechanicznych oraz pięciobiegową ręczną skrzynię biegów. Ponadto posiadał pomalowaną na czarno maskę, 17-calowe felgi oraz wlot powietrza na masce.
- Czerwiec 2003 – 100 rocznica powstania Forda. Kolejna specjalna wersja Mustanga – modele pomalowane tylko na czarno, wyposażone w skórzane siedzenia, 17-calowe felgi, ulepszony system trakcji, podwójny wydech, kierownica obita skórą, zestaw audio Mach 460 ze zmieniarką na 6 płyt CD oraz rocznicowe oznaczenia.
- 40 rocznica powstania Mustanga w roku 2004 – wszystkie Mustangi SVT zostały wyposażone w oznaczenia rocznicowe oraz opcjonalnie możliwość nabycia ulepszeń: Deluxe Equipment Group oraz Premium Equipment Group.
Lista modeli silników:
- 3.8L V6 193KM
- 4.6L V8 260KM (GT)
- 4.6L V8 305KM (Mach 1)
- 4.6L V8 320KM (Cobra)
- 4.6L V8 390KM (Cobra Supercharged rocznik 2003-04)
- 5.4L V8 385KM (Cobra R)
- Saleen SR – 1994
- SVT Cobra – 1994-95
- SVT Cobra R – 1995
- GTS – 1995
- The Mystic Saleen – 1995
- Saleen S281 Cobra – 1996
- SVT Cobra – 1996-98
- Saleen S281-C Extreme Rainbow – 1997
- Saleen SA15 – 1998
- 35th Anniversary – 1999
- SVT Cobra – 1999
- SVT Cobra-R – 2000
- SVT Cobra – 2001
- Bullit – 2001
- Centennial Edition – 2003
- Mach 1 – 2003-04
- Saleen SA20 – 2003
- Steeda Q400 – 2003
- SVT Cobra – 2003-04
- 40th Anniversary – 2004
Ford Mustang Shelby GT500
Wnętrze Mustanga GT Supercharged z 2005 roku
10 lutego 2003 roku ogłoszono, że powstanie zupełnie nowa generacja Mustanga, bardziej niż poprzednicy nawiązująca swoim wzornictwem do modeli z lat 60. Prototyp pojazdu został pokazany na targach North American International Auto Show. Nie różnił się on zbytnio od modelu seryjnego produkowanego później. Ogłoszono też, że nowy Mustang będzie powstawał w fabryce AutoAlliance International (AAI) w miejscowości Flat Rock w stanie Michigan.
Nadwozie nowego Mustanga (ta generacja opisana jest skrótem S-197) zaprojektował Sid Ramnarace czerpiąc inspiracje z pierwszych modeli Mustanga. Styl nadwozia można określić jako retrofuturyzm.
Podstawowa wersja samochodu posiada silnik V6 o mocy 210 koni mechanicznych. Wersja GT jest wyposażona w 305-konny silnik V8 OHV 24v, o pojemności 4,6 litra . Nowy Mustang jest staranniej wykonany i wykończony od swego poprzednika, posiada też nowe ciekawostki techniczne a raczej gadżety (w zależności od wersji wyposażenia), takie jak możliwość zmieniania kolorów zegarów na desce rozdzielczej (w sumie do 125 – 7 stałych + 1 ustawiany przez użytkownika ). Nowy model okazał się bardzo popularny – około połowa wszystkich aut sportowych sprzedawanych obecnie w USA to właśnie Mustangi. Dla modeli z silnikiem V6 wyprodukowanych w 2006 roku dostępny jest "Pony Package", czyli ulepszone zawieszenie, szersze opony, nowe felgi, nowy styl atrapy chłodnicy, spoiler oraz nowe oznaczenia.
Również Carroll Shelby zainteresował się nowym Mustangiem. Na targach motoryzacyjnych New York International Auto Show w 2005 roku zaprezentowano nowego Mustanga Shelby GT500, nawiązujący również do modelu z 1967 roku. Model wyposażony jest w silnik DOHC V8 o pojemności 5,4 litra i mocy 500 lub 540 koni mechanicznych. Nowe Shelby GT500 jest dostępne od roku 2007[6].
Lista modeli silników:
- 4.0L V6 210KM
- 4.6L V8 305KM OHV (GT)
- 5.4L V8 500KM DOHC (Shelby GT-500)
- 5.4L V8 540KM DOHC (Shelby GT-500 KR)
- 5.4L V8 +600KM DOHC (Shelby GT-500 Super Snake)
- Powstała też stuningowana wersja Mustanga – Shelby GT-605 – jest to zmodyfikowany GT-500 o mocy 605KM.
Ford Mustang Coupe GT po liftingu
Od 2009 roku były prowadzone badania nad bardziej wydajnymi silnikami dla Mustangów. W 2011 roku zaczęto je seryjnie montować w Mustangach które przeszły facelifting całego nadwozia, a wnętrze zostało udoskonalone i wykonane z dużo lepszej jakości materiałów niż w poprzedniej wersji. W 2011 roku podstawowy silnik Mustanga został obwołany najoszczędniejszą trzysetką na rynku, gdyż najniższe zanotowane średnie zużycie paliwa podczas testów w Arizonie na odcinku 1000 mil wyniosło 4,9 litra na 100 km[potrzebne źródło].
Dalsza współpraca z dostawcą silników Boss zaowocowała stuningowaną wersją Mustanga i jego bardziej efektownym odpowiednikiem w pakiecie "Laguna Seca" dostępnym tylko dla mustangów z silnikami Boss 302. Dalsza współpraca z Karolem Shelbym zaowocowała modelami GT500, GT350 oraz GTS. Shelby Automobiles zaczął udostępniać dla mustangów silniki typu Big Block o mocy powyżej 700 koni mechanicznych.
Zaczęły się pojawiać również Mustangi z silnikami Cobra Jet, znanymi z superszybkich sprintów na dystansie 1/4 mili. Dostosowano je do potrzeb ulicznych wyścigów.
Ford nowym modelem Mustanga GT rzucił wyzwanie prawie wszystkim sportowym wozom w Ameryce, w szczególności o wiele droższemu Chevroletowi Camaro. 412 koni mechanicznych pozwoliło z powodzeniem konkurować Fordowi nie tylko z Amerykańskimi, ale coraz częściej także z Europejskimi samochodami. Specyfika modeli produkowanych od 2011 roku gdzie główny nacisk kładło się na silnik i układ jezdny sprawiło, że jest to najmocniejsze auto w swojej klasie. Mimo tego Mustang po faceliftingu stracił sporą część udziału na rynku na rzecz Chevroleta Camaro i Dodge'a Challengera.
Wersja Shelby GT-500 produkowana w roku 2012 (2013 Shelby GT-500) była pierwszą wersją seryjną, która pokonała barierę prędkości 200 mph (322 km/h).
W 2013 roku producent przygotował wersję o mocy 1200 KM. W tym celu rozwiercono silnik o pojemności 5,4-litra do 5,8-litra. Dodatkowo producent zastosował wzmocnione tłoki i korbowody, jak również większą turbosprężarkę. Poprawiono również system chłodzenia. Poprawiono zawieszenie oraz układ hamulcowy. Nowa wersja otrzymała oznaczenie Shelby Mustang 1000 S/C.
Lista wersji silników:
- 3,7 l V6 210KM – (V6) – dostępny wyłącznie w roku 2010, zastąpił go 305 konny motor o tej samej pojemności
- 3,7 l V6 305KM – (V6)
- 4,6 l V8 315KM – (GT) – dostępny wyłącznie w roku 2010, zastąpił go 5-litrowy motor o mocy 412KM
- 5,0 l V8 412KM – (GT) – Silnik "Coyote" – moc w roku 2011
- 5,0 l V8 420KM – (GT) – Silnik "Coyote" – moc w roku 2012
- 5,0 l V8 444KM – (Boss 302)
- 5,4 l V8 430KM – (Cobra Jet)
- 5,4 l V8 550KM – (Shelby GT-500) – dostępny w roku 2011
- 5,8 l V8 662KM – (Shelby GT-500) – dostępny w roku 2012
- GT – 2011
- GT Blue Angels – 2011 (1 sztuka)
- GT Supercharged
- GT California Special – 2011
- GT-H – 2006
- Bullitt Edition – 2008
- 45. Anniversary Edition
- Shelby GT – 2006
- Shelby GTH
- Shelby GT-SC
- Shelby Cobra GT
- Shelby GT350 – 2011
- Shelby GT500 – 2007/2011
- Shelby GT500 KR – 2008
- Shelby GT500 Barrett-Jackson – 2008 (100 sztuk)
- FR500C
- FR500S
- Shelby Mustang 1000 S/C
- Shelby Terlingua – 2010
- U.S. Air Force Thunderbirds – 2013 (1 egzemplarz[7])
- Roush 5XR – 2012
- Steeda Q525 – 2006
- Saleen H281 – 2007
- Saleen S302E – 2007
- Saleen-Parnelli Jones Edition – 2007
- Saleen Racecraft 420S – 2008
- 500S Sherrod – 2008
- Saleen S302E Sterling Edition – 2008
- Dan Gurney Signature Edition – 2008
- Stinger – 2008
- Dark Horse – 2009
- Prudhomme Super Snake – 2009
- SMS 25A – 2009
- Cobra-Jet – 2010
- Hurst – 2010
- Shinoda – 2010
- DUB – 2011
- RTR – 2011
- Saleen S302 – 2011
- Boss 302 Laguna Seca – 2012
Ford Mustang VI pojawi się na europejskim rynku motoryzacyjnym prawdopodobnie w 2014 roku. Kolejna generacja posiadać będzie nowy, w pełni niezależny układ zawieszenia tylnych kół oraz ekonomiczniejsze silniki[8], w tym m.in. 4-cylindrową jednostkę napędową.
Ford Mustang jest samochodem znanym na całym świecie. Pojawiał się w bardzo wielu filmach, teledyskach i grach komputerowych. Chyba najbardziej znanymi filmami z Mustangiem są: Bullittz 1968 roku oraz replika ' 67 Shelby GT500 – "Eleanor" '67 Shelby GT500E stworzona przez Unique Performance dla potrzeb filmu "Gone in 60 seconds"(60 sekund)."60 sekund" z 2000 to remake filmu o tym samym tytule z roku 1974. Główną role zagrał w nim żółty '74 Ford Mustang Mach1 – "Eleanor". Na potrzeby filmu stworzono 11 modeli Eleanor, ale tylko 3 z nich były pełnoprawnymi, działającymi modelami. Niestety ocalał tylko jeden, gdyż dwa inne auta zostały kompletnie zniszczone podczas kręcenia scen pościgów etc. Auto zostało stworzone przez studio Cinema Vehicle Services we współpracy ze znanym projektantem – Chipem Foosem. Ford Mustang GT500 Eleanor dostał całkowicie przeprojektowaną maskę, zderzak z centralnie umieszczonymi światłami, poszerzone nadkola i listwy progowe, powiększony spojler etc. Pod maską drzemie wspaniała jednostka V8 o pojemności 5,7-litra i mocy około 400 KM[9]. 14 maja 2013 roku będzie można kupić jedyny ocalały egzemplarz filmowego Mustanga.
Ford Mustang z 1971 roku był samochodem Jamesa Bonda w filmie Diamenty są wieczne. Został on użyty również w teledysku Guns N' Roses – Don't Cry (w momencie grania solo). Nowy Mustang jest znany m.in. z gry komputerowej Need For Speed: Underground 2 i Test Drive Unlimited. W grze na konsolę Xbox 360 Forza Motorsport 2 bardzo wiernie odwzorowano następujące modele Forda Mustanga: Shelby 1968 GT-500 King of Road, 2006 Shelby GT-500, 1970 Ford Mustang Boss 429, 2000 Ford Mustang Cobra R, 2005 Ford Mustang GT oraz bazujące na Mustangach: Saleen S281 (z 2000 roku) i Saleen S281E (na podstawie Mustanga 2005, tylko w limitowanej edycji kolekcjonerskiej gry).
Kilka modeli Mustanga występowało również w grach z serii Ford Racing. W 2008 roku Ford Mustang Shelby GT500 pojawił się we wznowionej serii Nieustraszonego jako KITT oraz w filmie Death Race/Wyścig Śmierci. www.wikpedia.org
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_%E2%80%93_Frontansicht,_8._April_2011,_Mettmann.jpg)
.jpg)
.jpg)
